ઇમામે ઝમાના (અ.સ.)
બેતાબ કરારવી

ખૌફ તુફાંકા, ન ગરદાબકા ડર બાકી હય,
દિલ હય બેતાબ મગર અઝમે-સફર બાકી હય.
મૌજે તૂફાન તો બેદાદ પે માયલ હય મગર
અઝમ કા સાથ હય સાહિલ પે નઝર બાકી હય.
લૂટ લેને કો હંય કઝ્ઝાકે-અજલ રાહોંમેં,
મુતમઇન મૈં હું કે અલી મેરા ખીઝર બાકી હય.
કાટદી મેંને શબે – તારકી પુરહવ્લ ફીઝા,
ઇસ યકીં પર કે અભી નૂરે – સહર બાકી હય.
બહરે મવાજ મેરી કશ્તી ડૂબોતી ક્યું કર,
નાખુદા મેરે સફીનેકા અગર બાકી હય.
ગેસુંએ શબને બડી તેરગી ફયલાઇ હય,
તારે કહેતે હંય કે ઉમ્મીદે – સહર બાકી હય.
ખૌફે સયયાદ નહીં, એહલે કફસ ભી હય અદુ,
તોડા હય યું કે ન પરવાઝ ન પર બાકી હય.
ઐસે હાલાતમેં અય સાકીએ – કૌસર કે પીસર,
તુમ ચલે આવો અભી તાબે નઝર બાકી હય.
કૈસે દુનિયા કે ઉજાલોંપે અંધેરા છા જાએ,
એહલેબયતે નબવીકા જો કમર બાકી હય.
કીસમેં હીમ્મત હય કે ગુલ કરદે મોહમ્મકા ચરાગ,
પરદએ – ગૈબમેં ઝહરા કા પિસર બાકી હય.
આજ ફીર વક્ત કા ફીરઔન ખુદા બન બયઠા,
મૂસ-એ-અસ્રે-રવાં સીના-સીપર બાકી હય.
સત્હે-દીરયાપે કરો આકે જમાઅત કાયમ,
મ્વજોં પે બાબે – હવાએજકા અસર બાકી હય.
ઇન્તકામે-શહે-મઝલૂમ તુજહે લેના હય,
તેરે પહલુમે મોહમ્મદ કા જીગર બાકી હય.
યેહ સુના હય કે વોહ કાઅબેસે બરામદ હોંગે,
બયતે અલ્લાહ પે ‘બેતાબ’ નઝર બાકી હય.